Hallo allemaal, Gisteren naar Breda geweest met mijn oudste zus. Jongste dochter zit daar sinds kort op kamers. En nu het glazen huis daar staat, leek het ons leuk om een en ander te combineren. ik zag er wel een beetje tegenop, hoe gaat het met lopen daar, hou ik het vol, doe ik niet teveel? Dat zijn allemaal van die vragen die dan door mijn hoofd spoken. Gelukkig kan je in Breda regelmatig een "lekkere" pauze houden. gezellige tentjes "all over the place". Bij het glazen huis was het een gezellige boel. Nog niet al te druk. Dus we konden alles goed zien zonder op onze tenen te moeten staan. (mijn zus en ik dan, dochterlief is gelukkig met meer centimeters gezegend). Maar op zo'n dag vind ik het ook weer moeilijk om de balans te vinden. Die ben ik echt nog helemaal kwijt, zowel letterlijk als figuurlijk. Hoop dat deze weer snel komt. Dan kan ik ook weer lekker gaan sporten. Dat lukt nu gewoon niet. Eerst de mindset weer de goede richting op. Ik heb er wel vertrouwen in dat het goedkomt, Gewoon even alles op een lager pitje zetten, rustig aan weer opbouwen.
0 Reacties
Hallo allemaal,
Het is een paar dagen geleden dat ik heb geschreven. Het gaat nog steeds goed met mijn rechterknie. Ik vind het wel heel spannend nu. Wat gaat er allemaal gebeuren. Ik ben nog heel voorzichtig met mijn activiteiten, want ik wil niets kapot maken. Nu denk ik niet echt dat dit zou kunnen gebeuren. Maar ik heb wel meegekregen van Fractury dat ik vooral nog even rustig aan moet doen. Maar dat betekend wel dat ik ook met mijn linkerknie iets minder actief ben. En dat breekt nu dus op. Die moet ik wel echt blijven bewegen. Want oh jee, dat gaat dus niet goed als ik daar ook even het bijltje bij neer leg. Dat is niet slim. Dus toch weer op de hometrainer, maar dan een tandje eraf ipv erbij. (dat vind ik wel moeilijk) Zo houd ik mijn beide knietjes toch soepel maar worden ze niet overbelast. Moeilijk hoor. Ik vind het lastig om de balans hierin te vinden. Ik denk dat ik daarom deze dagen een beetje in een dip zit. Daar baal ik van. Waarom voel ik me zo? Zou dit ook met de behandeling te maken hebben. Er gebeurt natuurlijk van alles in mijn knie, maar wie zegt dat het niet zijn werking heeft op heel mijn lijf. daardoor raak ik dus uit mijn balans. En die heb ik nu wel nodig, atlijd weer opletten hoe ik loop. en zeker niet "wagelen",want daar heb ik een hekel aan. Mijn hele omgeving weet dat en moet me er dus op attent maken als ik uit balans raak. Maar die is nu even zoek. Dus, even een dipje. Laat ik dat dan maar gewoon accepteren. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. En zeker in deze tijd van drukte voor de feestdagen. Ik probeer daar altijd weer relaxed naar toe te leven en dat lukt me de laatste jaren redelijk goed. Maar nu overvalt me al die drukte heel erg. En dan zit er niets anders op om maar gewoon alles te laten voor wat het is. Ik denk dat ik vanavond maar eens een meditatief moment ga nemen. Even alles echt loslaten. “Go with the flow”. Mooi moment om hiermee af te sluiten. Fijne avond nog iedereen, Liefs Erna Hallo allemaal, Het is klaar. Ik heb er 7 dagen opzitten. Achteraf gaat de tijd snel, maar dat is natuurlijk altijd zo. “Time flyes when you’re having fun”. De bedoeling van deze week is uiteindelijk weer die “fun”. Weer plezier in het actief bezig zijn. Zoals het er nu uitziet gaat dat goed komen. Elke ochtend sta ik op en denk ik weer, wat ben ik een bofkont dat ik Fractury heb gevonden. Want het gaat echt goed. Ze hebben me wel gewaarschuwd dat er nog wel een dip kan komen en het even niet zo goed gaat, maar dat zien we dan wel weer. Ik heb met mijn nieuwe knie ook al van deze periodes gehad. En dan accepteer ik dat maar gewoon. Ik kan er toch niets aan veranderen. Behalve gewoon doorgaan met mijn oefeningen, ook al gaan die dan minder soepel, en is het soms ook heel pijnlijk. Allemaal voor het goede doel!! Zo zat ik maandag tijdens de behandeling te luisteren naar mijn muziek. Spotify had mijn toplijst gemaakt. Laat ik die maar eens luisteren. En ja hoor, daar kwam ie voorbij: “ El Pèrdon” van Enrique Iglesias en Nicky Jam. BAM, ik werd met mijn gedachten direct naar vorig jaar September gebracht. Onze jongste dochter zat voor een half jaar in Gran Canaria voor stage. En bij dat lied dacht ik dan altijd aan haar. Voor haar verjaardag gingen wij een weekje op vakantie bij haar. Aan een prachtig strand hadden wij ons appartement. Heerlijk allemaal. Maar daar kwam het besef dat ik zo niet verder kon, de halve kilometer lopen naar het strand werd al een hele opgave voor mij. Ik had zoveel pijn dat we daar besloten dat het tijd werd om actie te ondernemen. Die actie is er dus geweest. En nu denk ik aan volgend jaar. Dan wil ik die reis weer maken! En loop ik heerlijk naar het strand, langs het strand en hoop ik het water weer in te huppelen. Daar kijk ik naar uit. Omdat ik het voor jullie beeldend wilde maken, heb ik maandag ook nog foto’s gemaakt bij Fractury. Dan kun je zien hoe het MBST apparaat, waar ik het steeds over heb, eruit ziet. En nu wordt het dus toch weer spannend. De sessies zijn voorbij, maar nu moet het kraakbeen gaan herstellen. Daarvoor is het belangrijk dat ik gezond eet, voldoende beweeg, doorga met de fysiotherapie. En goed opletten wat ik voel en daar naar handelen. Over 3 weken hebben we weer contact en dan wordt er weer een pijn evaluatie ingevuld. Ik ben heel benieuwd. Fijne dag allemaal en tot de volgende keer, Erna Hallo allemaal, Het is vandaag zondag, een rustdag. Mooi tijd om mijn blog bij te werken. Wat ben ik blij dat ik Fractury in Reusel heb gevonden. Want het werkt. Ik kan het eigenlijk nog niet geloven, maar de pijn, die ik had voel ik niet meer. Ik zit een tijdje, sta op en….voel geen pijn. Ik heb geslapen, stap uit bed en………voel geen pijn. Ik ga een stukje fietsen op de hometrainer, EN VOEL GEEN PIJN!!!!! Je mag het geloven of niet maar ik kan het niet anders uitleggen. Voor de pijn die ik had, is nu wel een andere pijn terug gekomen. Ik omschreef het zelf gisterenochtend thuis als groeipijn die kinderen ook kunnen hebben. Ik kan me dit nog herinneren van vroeger. Dit besprak ik gisteren tijdens de behandeling bij Fractury. Dit hoorden ze wel vaker. Yes, dus dat is goed. Omdat het zaterdag was, was Jan ook aanwezig. Hij kwam even bij me kijken. We hadden een fijn gesprek over deze geweldige nieuwe ontwikkelingen op het gebied van artrose behandeling. Hoe spannend het voor hen was om hiermee te starten. Maar dat het dus zo goed uitpakt. De resultaten liegen er niet om. Ze hebben nu al veel klanten gehad en 84% is heel tevreden en heeft er dus baat bij. Daarnaast zijn er ook klanten die nog wel klachten hebben maar veel minder. Ook hadden we het over de reguliere geneeskunde. Wat vinden de orthopeden met name van deze nieuwe behandeling. Dat is heel wisselend zei Jan. Er zijn artsen die het een goede ontwikkeling vinden. Maar niet iedereen is er blij mee. Sommigen staan er heel sceptisch tegenover. Dat mag, maar het bewijs ligt er gewoon. Maandag en dinsdag nog een uur in het MBST apparaat en dan zit het er al weer op. Maar eigenlijk begint het dan pas. Spannend wat er dan allemaal gaat gebeuren. Ik mag na 1 week weer rustig aan gaan sporten. Daar heb ik dan ook wel weer zin in. Bij de sportschool waar ik heen ga word je goed begeleid en wordt er goed gekeken naar wat je zelf aankunt. Maar ook de stimulans is daar groot. Dat is zo fijn. En dan langzaam aan opbouwen. Ik kijk er naar uit. Uiteindelijk weer heerlijk wandelen, hier en ook in de bergen bij ons in Frankrijk. Dat is het doel!! Fijne zondag allemaal, Erna .Hallo allemaal,
Yééé, vandaag voelde ik wat tintelingen in mijn knie. Ik zat nog maar even in het apparaat, we waren gezellig aan het praten. En opeens voelde ik wat tintelen in mijn knie. Eerst dacht ik, dat wil ik natuurlijk, want dit voelen meer mensen die hier behandeld zijn, tenminste dat was me verteld. Maar omdat ik helemaal niet gefocust was op mijn knie, moest het wel echt zijn. En het was echt!! Het waren kleine kriebeltjes, zoals de eerste kriebeltjes die je voelt als je zwanger bent. (Sorry mannen, dit is voor jullie natuurlijk moeilijk te begrijpen, maar dit vind ik even de beste vergelijking) Maar het lijkt er dus op dat we er goed aan hebben gedaan om ja te zeggen tegen de behandeling. Dank je wel lieve John voor je vertrouwen in mij. We zijn er nog niet maar dit geeft goede moed. Ik laat het hier even bij. Morgen weer. Dan zit de helft er al weer op. Nog een fijne avond. Kus Erna Hallo allemaal,
Het is zover. Ik ben gestart. Gisteren was de eerste dag. Ik werd ontzettend lief ontvangen bij Fractury in Reusel. Het is een heel fijn team wat daar werkt en ze stellen je direct op je gemak. Ik werd naar de kamer gebracht waar het kleine MBST apparaat staat, omdat ik maar aan 1 knie behandeld wordt, de andere is net geopereerd zoals ik al had verteld. Ik werd geïnstalleerd en het apparaat werd aangezet. Het eerste uur kon beginnen. Ondertussen kreeg ik een lekker kopje koffie aangeboden. Dat ging er wel in. Ik had een lekker muziekje mee genomen en wat leesvoer. Zo zou ik dat uur wel doorkomen. Maar het concentreren op mijn tijdschrift viel niet mee. Ik was erg gefocust op mijn knie. Wat gebeurde daar nu? Zou ik al iets voelen, zou ik al snel minder pijn hebben? Allerlei vragen spookten door mijn hoofd. De behandeling zelf stelt eigenlijk niets voor, je zit gewoon in een fijne stoel met je been in het apparaat. En dit apparaat doet dan de rest. Blauwe lampjes die knipperen. Aan en uit. Dat is eigenlijk alles. Wat er verder technisch allemaal gebeurd is mij een raadsel en té technisch. Maar dat kunnen ze bij de Fractury goed uitleggen. Misschien dat dit later nog wel komt in mijn blog. Uiteindelijk ging het uur toch snel voorbij. Ik had me toch wel kunnen vermaken. Zo dat was de eerste keer. Spannend, wat zou er nu gebeuren? Ik kreeg als opdracht mee om rustig aan te doen. Er is een proces in werking gezet en dit moet je met rust laten. Zoals door hen ook wel werd gezegd: zie het als een pas gezaaid gazonnetje, daar moet je ook vanaf blijven en met liefde behandelen. Dat gaan we dus maar doen. De rest van de dag dus maar rustig aan gedaan. Soms had ik een beetje een dof gevoel rondom mijn knie. Zou dat al iets zijn? ’s Avonds merkte ik wel dat ik al vroeg moe was. Niet gewoon moe, maar echt moe. Alsof je ik weet niet wat allemaal gedaan hebt die dag. Zou dat ermee te maken hebben? Morgen eens vragen. Dus op tijd naar bed gegaan. En heerlijk geslapen. Niet wakker geworden van pijn in mijn been! Woensdag 7 december de 2de behandeldag. Ik moest vandaag om 10.15 uur me melden. Het was nu wel wat drukker bij de Fractury. Hetzelfde ritueel volgde weer. Vandaag had ik een echt boek meegenomen. Misschien dat ik me dan beter kon concentreren. Terwijl ik in het apparaat zat, kwam er een paar keer een medewerker kijken. Ze vroeg hoe het ging, of ik al iets voelde vandaag. Ze vertelde dat ze dit elke dag weer doen. Ze houden voor elke klant( of wat zijn we eigenlijk?) een dagboek bij met de bevindingen van iedereen die in het MBST apparaat gaat. Zo kunnen ze straks andere mensen weer beter helpen en inlichten. Weer kreeg een lekker kopje koffie, met een glas water. Want dat is belangrijk, veel water drinken. Wel 2 liter per dag. Aan het einde van de sessie dacht ik iets te voelen. Alsof mijn knie was ingesmeerd met een soort koude-gel. Het duurde maar even, maar er gebeurde wel iets! Dat geeft de burger moed, zullen we maar zeggen. Na een uur was ik weer klaar. Ik ging nog even langs het kantoor, want hoe leuk, graag willen ze mijn blog gebruiken. Omdat er in Nederland nog niet veel te lezen valt( behalve dan de technische verhalen) van mensen die behandeld zijn met het MBST apparaat. Natuurlijk mag dat. Daarom ben ik ook op het idee gekomen om dit blog te starten. Dus daar mijn blog adres doorgegeven en nog even een praatje met het team gemaakt. Super leuk team! Vanmiddag ook nog bij de fysio geweest. Ook dat hoort bij de behandeling. De knie moet weer goed gesmeerd worden en door het buigen onder ligt trekken aan mijn been moet dat goed komen. Nu ik dit blog aan het schrijven ben, voel ik dat ik weer heel moe ben. Het kost dus heel veel energie. Dat zie ik als een goed teken, want dan gebeurd er wat in mijn knie!! Allemaal voor het goede doel. Volgend jaar weer heerlijk wandelen in de bergen rond mijn Franse huis. Ik stop voor vandaag maar, anders wordt het er ook niet leuker op voor jullie om te lezen. À bientôt, Hallo allemaal,
Zoals jullie gezien hebben, ik ga nu echt "viral". iedereen mag het nu lezen. Nog 2 nachtjes slapen en dan gaat het beginnen. ik vind het wel super spannend moet ik eerlijk zeggen. Maar ik heb er goede hoop op. Ik ga er gewoon voor. Met mijn positieve instelling en de mindset op: "het gaat gewoon lukken" moet het goedkomen. vanaf dinsdag dus gaat het beginnen. En dan 7 dagen lang 1 uur in het MBST apparaat. En daarna kan het beginnen, dan kan het kraakbeen, wat ik nog heb, zich gaan ontwikkelen. WAT IS MBST? MBST, oftewel therapie of Magnetische Resonantie Therapie (MRT) is gebaseerd op de werking van MRI dat we kennen vanuit de beeldvormende technieken. Hierbij worden waterstof protonen gebruikt om energie op te wekken. De vrijgekomen energie wordt bij een MRI door sensors opgevangen en omgezet in foto’s. Echter bij MBST wordt deze energie juist gebruikt voor de therapeutische werking. Dit is onderzocht en ontwikkeld in het instituut voor kernfysica aan de universiteit van Giessen in Duitsland. WERKING VAN MBST? Het lichaam bestaat voor 72% uit water. Waterstof protonen roteren om hun eigen as op geleide van het aardmagnetisch veld. Door een extern magnetisch veld te gebruiken (MBST) worden deze protonen sneller heen en weer geslingerd waardoor energie opgeladen wordt. Als het magnetisch veld weggehaald wordt nemen de protonen hun oorspronkelijke staat weer aan en komt energie vrij. De vrijgekomen energie wordt gebruikt om cel metabolisme weer aan te zetten en op die manier het slechte kraakbeen te revitaliseren. Deze tekst heb ik van de site van FRACTURY te Reusel. In gewone taal betekend dit dat door het magnetisch veld het kraakbeen in mijn knie zichzelf gaat herstellen en weer "gezond" wordt. Waardoor de pijn afneemt, of misschien wel helemaal weg gaat. En ik weer pijnloos alles kan. Ik hou jullie op de hoogte. liefs Erna |
Geluk is...ongepland de natuur in trekken.
|